De astronomische zomer begint vandaag. De regen valt geregeld met bakken uit de hemel. Wij zijn hard aan het klussen om onze Markiezin weer een statige dame in goede conditie te laten zijn.

Het heeft even geduurd, maar we zijn dan toch begonnen aan het grotere onderhoud aan onze woonzeilboot. Na een moeilijke eerste helft 2015 schrapen we onze moed en onze energie bij elkaar en laten de Markiezin op de wal hijsen. De mast gaat er af zodat we die goed kunnen controleren. Het is even een onderneming maar dan heb je ook wat. Op dinsdag 9 juni melden we ons keurig op tijd bij de mastenkraan van de werf. Henk gaat op onderzoek uit. Hij vindt na een tocht langs hellingen, over bergen metaal, via wat kruip-door-sluip-door-gangetjes, bovenaan een trap de gele container waar de baas zit. Het goede nieuws is dat we inderdaad op de planning staan. Het slechte nieuws is dat de kraanmachinist zoek is. En dat is al langer dan vandaag. Koffiedrinken is een goed plan, vindt de baas.

Anderhalf uur later komt er beweging in de kraan en wordt de boot voor ons gelost. Een uur later komt iemand vragen of we even uit de weg kunnen varen en dan met de boeg naar voren op dezelfde plek kunnen aanleggen. Natuurlijk kunnen we dat! Het is kwart voor twaalf. Op de wal heerst er rust. We nemen aan dat we de eerste zullen zijn om een uur.
Exact om een uur komt Erik terug. Hij gaat de mast in om de hijsband aan te brengen. Henk maakt alle verstaging los en voor ik het goed en wel door heb zweeft de mast door de lucht. Een zandbak in de mastvoetbak is zichtbaar geworden. Nog een erfenis uit IJmuiden.

De kraanmachinist komt melden dat Bas vindt dat dat zeilbootje nou maar eens moet komen. We hebben geen keus en laten de mast achter in de hoop dat ze die netjes de hal in manoeuvreren. We gooien los en kachelen naar de botenkraan. Zonder problemen komt de Markiezin in de singels en even later hangt ze boven het droge. De aangroei valt ons erg mee. Kennelijk is het water van de Zaan minder prettig voor schelpachtigen. Alleen de schroef en boegschroef zitten vol. Verder is het onderwaterschip relatief schoon. Hogedrukspuit erop, bootje op de bok en na een uurtje staat ons thuis hoog en droog met uitzicht op het Noordzeekanaal.

Wij beginnen aan een flinke klus. Poetsen, schrobben, schuren, nog meer schuren, schilderen, en veel, heel veel trappen en steigers op en af. Langzaam maar zeker verdwijnen de sporen van achterstallig onderhoud. We zijn bijna twee weken bezig en weten nu dat er nog een weekje bij gaat komen. We pakken het grondig aan. Op ons netvlies staat: Botnische golf! Daar moet Markiezin geschikt voor zijn volgend jaar. Later dit jaar hopen we nog wat te scharrelen door Nederland, maar nu kijken we niet verder dan: onze statige dame glimt weer!